نوشتم نامهایم کنده کنده
کـــــه بخواند نماید خنده خنده
اگـــــــر جــواب من را هــــم نـــداد
لــبــــــان خــوش او مـن را بــــســـــنــده
برو ای مرغ بـگـــــــــو بــر بـــــهتــــــریـــــــــنم
دیــگـــــــران بــــه خـــــــــدا مـن بـــــــر تـــــــو بـــــنده
بـــــــگـــــو ســــــــلام من بـــر نـــــازنــــــــــیــنـم
که بیش از ایـن نــــــکــن اور ا خمیـــــــــــده
بــــگــوبـــر نــازنین نــازیـــنان
که او از هجرتو قامد خمیده
بــــگــو بـر او پیــــــــــام آخـــرم را
کــــــه من رفـــــتم مــزارم آب یــــاری کــــن
که شاید این بهانه ای باشد برای قلب عاشق که در زیرخاک لبانش از تشنه گی دیدارت می ترکد شاید اگر آب سرزمین دیدارت برایش کافی نرسد بتواند آب مزارم قطره ای باشد بر حلقوم خشکیده او بر شریان های به هم چسپیده او بز دهلیز های داغ دیده او بر کلبه خاطرات عشقت. ترا جانت تٱخیر نکن که دل تشنه دارد انتظار دیدارت را می کشد هنوز بعد از مدت های طولانی به یاد تو می تــــپد.هــــــنوز دارد به یـــاد عشق تو می ضربــــد پس کــــوشش کــــن زودتر بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیـــــــــایـــــــــــــــــــــــــــــــــــی.
تــــــــــــــرا آن اخـتــــــیار بـــــاشــــد کـــــه از من یــــاد کــنی یـــا خــــــیر
تــــــرا صـــــبر و قـرار بــاشـــد کــه از من یــــاد کــنی یــا خــیر؟
به عشقت جـان ســـپردم لــــحـظه یـــــــــادم کـنی یــا خـــیر
ترا دامن گــیرم روز قــیامت یــــــادم کنی یـــا خــــیر
منم در انتظارت اندرون سینه خـــاکم ای سـاقـی
که با جام شراب از کنج لب شادم کنی یا خیر
لــــهیب الــلــه "آدیــــــــــــــــنه"
۵/۱۰/۱۳۸۹
