تو روح و دین وعقل و وجود منی لیلی

تاریکی زلفانت مرا کرده گرفتار

این سنبلی چشمانت مرا نموده بیمار

 

          این لعل لبت سروقدت داری بدست جام

          این کمان ابرویت کرده بی قرار

 

این حسن حسینی که خدا داده برایت

سوگند بخدا قلب جوان را تو میازار

 

          من وصف تو گویم روم کعبه و معبد

          هرگز نهراسم گر کنند بسته به دیوار

 

تو روح و دین وعقل و وجود منی لیلی

مجنون تو است تشنه ئی یک لحظه دیدار

 

         صدنامه و دفتر چو به تحریر در آرم

        اتمام نتوانم همه اوصاف تو ای یار

 

(عاشق همه اند در وجود معبود خودش)

                                                  ()

                               (ای ظالم سنگ دل مرا کشیدی از کار )

 

یکبار دیگر باز "لهیب" می کنند تکرار

تاریکی زلفانت مرا کرده گرفتار

شعر از............لهیب الله "آدینه"

مکان.............کامدیش

زمان.............۱۲:۳۰ شب ۱۹ اسد ۱۳۸۷

فراقت زار و نالان می کند جان

تیری عشق اش خورده ام دارو و درمانم کجاست؟

از غمش بیمار گشتم راحت جانم کجاست؟

روز شب من از فراقش خون دل ریزم تمام

در شب تاریک غم،ماه درخشانم کجاست؟